,,Strach’’
Siedzę,
Rozprawiam nad tym
Co czynię źle,
Bo swoich wad pokonać nie potrafię…
Przychodzi do mnie obłęd
Na herbatkę,
A tuż za nim wina przybywa
Na dłuższy czas.
Ciągle
Pukanie się rozchodzi
Puk puk
Stuk stuk
Jednak ja nie mam odwagi drzwi otworzyć
Chowam się za swoimi błędami
Nie wiem kto czeka na mnie za drzwiami…
Przemijam
I to właśnie sprawia, że umieram
Bo strach mnie wypełnił…
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz