Pozytywnie ^^

,,Jarmark”

Czasami

Tak mi opowiadali

Tuż nieopodal

Tu obok serca

Skarb każdy skrywa.

Wielki Jarmark się zaczyna

Same stoiska

Pusta nie była nigdy tam miska.

Kramy z radością, miłością

Śliczne, kolorowe

O, a tam na pobliski namiot wskazując

Przyjaciół spotkasz od grona

Odlatuje stąd ostatnia wrona.

Każdy z nas ma swoje wesołe miasteczko,

Dlatego i Ty uśmiechnij się ździebko.

Na pewno nie jest Ci lekko,

Ale ja otrę łzy

Namaluję uśmiech na Twojej twarzy,

A nigdy nie poczujesz ludzkiej odrazy...

Zawsze go brak...

,,Czas"

Rozpłakana

Wychodzę i trzaskam drzwiami.

Burza swój koncert zaczyna nad nami.

Piorunem pieści drzewo

Delikatnie.

Błysk rozświetla niebo

Dając nadzieję, że nie usłyszę potęgi riffu grzmotu…

Boję się i uciekam…

Goni mnie

Na czarnym rumaku

Szybszy niż ja – czas.

Trwa nasza pogoń,

Docieram do sklepowej witryny

Tam zegarów niezliczone ilości

Każdy chodzi inaczej.

Wskazówki przyśpieszają nagle

Minuta jest sekundą

Godzina minutą

W szybie dostrzegam czasu potworne rysy

Więdną rosnące tutaj irysy.

Odbiera nam wszystko nie dając NIC w zamian …

Poznajcie go

Na imię mu czas!

Those moments were like flowers to me...

,,Nie chcę..."

Nadal poszukuję swojej miłości,

Czasem usłyszę słówko – dwa od radości.

Wstaję o świcie

Idę sama,

Bo nie mam kogo złapać z rękę.

Błądzę

Wśród korytarzy Twojej urody

Ścieżek Twojego uśmiechu.

Mijam piękną wiśnię

Jej kwiaty – różowe, pachnące

Zdobią jej gałązeczki jak biżuteria – nie jest sama.

Ale wszystko przemija ~

Zrywa się wiatr

Moje włosy tańczą z płatkami kwiatów

Jestem jak układanka bez jednego kawałka

Niekompletna…

Czy kiedykolwiek odnajdziemy siebie

Pójdziemy razem

Przez most gwiazd

Do tego co nazywam miłością…?

Tylko nie odwracaj się ode mnie

Nie chcę żyć sama…

Gabinet luster...

,,Pośród luster”

Zdezorientowany

Znajduję się w miejscu

Gdzie luster co niemiara…

Obłąkany

Boję się na nie spojrzeć.

Co jeśli powiedzą mi słodkim tonem,

Że stałem się potworem

Albo bezmyślną marionetką

Nie taki

Jakiego spotykam  na co dzień…

Zamykam oczy

Nie spojrzę!

Krzyczę z rozpaczy

NIE MOGĘ.

Otwieram oczy

I widzę sobie

Ze łzami w oczach,

A lustra stały się samotnymi kawałkami szkła

Które zmiażdżone determinacją

Nadal potrafią ciąć…

Tak nostalgicznie...

,,Ostatni”

Nienawidzę siebie

Skryta w dłoniach

Oczekuję na towarzystwo łez

Czy ktoś stanie obok mnie,

Pokrzepi…?

Chcę być silna

I uśmiechnąć się ten ostatni raz.

Serce ciężkie jak głaz

Nie mam odwagi

By pozbawić was radości moim brakiem

Jednej jedynej rzeczy miłości.

Nie chcę – mnie

Pragnę stąd odejść

Na zawsze…

Moje ostatnie niebo,

Moje ostatnie słońce

Nim oceanu otchłań mnie pochłonie.

Żegnajcie...

Moje wariacje

"nogami góry do,,

Leżąc na polanie

minęło mi śniadanie.

Patrzę na niebo

płyną cirrusy

przypominające zaorane pole.

Dostrzegam cumulusy 

majestatyczne, puszyste.

O ten na prawo wygląda jak balon

nadzieją niesiony,

o, a ten tu 

niczym kwiat w sowę zmieniony.

a tam, nieopodal 

widzę Ciebie,

na księżycu

machasz do mnie z daleka.

Złamałaś granicę

nie chcę rysować tylko prostych liń,

pragnę by powstały 

takie

narysowane od ręki

bez znużenia i mojej udręki...

Jest jak cień człowieka...

,,Miłość"

Widzę Ciebie, 

cieszę się,

serce z radości podskakuje.

Uśmiechasz się

i ja także pragnę się uśmiechnąć,

dzieje Ci się krzywda

muszę Ciebie od niej odepchnąć.

Dlaczego czuję się tak dziwnie...?

Unoszę się nad ziemi  a

dzięki skrzydłom Twojej miłości,

nie potrafię się ocknąć z chmury radości

pobudzona ciepłem miłości.

Już nigdy nie zmarznę...

Nawet dzięki nauczycielom przychodzi natchnienie...

,,Pytanie''

Chcę iść, 

chcę poznawać ten świat

i dowiedzieć się

po co właściwie rośnie tutaj ten kwiat.

Pojąć nie zdołam

dlaczego żyję na wielkiej kuli,

a ja jestem malutki.

Świecie, dlaczego jesteś ogromny?

Mimo swej potęgi,

pośród wszystkich świata mądrości,

nadal nie potrafimy krzewić w sobie miłości...

O niczym.

,,Nic''

Co zrobić kiedy w głowie pustka

wszystko stracone 

i nic.

Co to jest - nic?

Czy wypełni moją pustkę?

Gdzie to znajdę

tam, gdzie złota złoża,

tam, gdzie życia sens?

Więc...

Ale jak to wygląda?

Wiem, że nie wiem 

jak nic wygląda...

Głupi byłem, jestem pozostanę

kiedyś wiedziałem, 

jak żyć miałem...

Myślenie o poranku...

,,Mechaniczne stworzenia''

Czymże są one,

stworzone...

Widzę je i ich nie widzę.

Spoglądam na nie

manipulowane przez zazdrość...?

Wyglądają jak gołębie

małe, śnieżnobiałe i radosne...

Stają na ziemi,

poruszają się mechanicznie

oczekując na życia wiosnę...

Wszystko co widzę...

,,Burza”

Jestem z wami

Więc dlaczego ze mną nie rozmawiacie?

Krzywe spojrzenia

Słowa których nie potraficie wykrzyczeć mi w twarz

Są jak nóż wbijany w plecy.

Krwawię

Słyszę wasze śmiechy

Szydercze

Pełne pogardy.

Sprawiacie że burza

Rozkwita w moim sercu.

Szaleje i niszczy wszystko…

Jaki jest sens nienawiści

Która się we mnie rodzi…?

Nienawiść – zdrady siostrzyczka

Sprawia, że umiera wszystko

Co życiem tchnięte..

Zabija uczucia

Człowiek nie jest człowiekiem

Zatraca się

Nawet Wam tego nie życzę

Podpisany

Z pewnością nie ten, który coś dla Was znaczy

Ramię ramię z Aniołem Śmierci…

W jej obliczu

,,Samotność"

Sam

W towarzystwie przyjaciółki - rozłąki.

Zostałem sam.

Nie ma was.

Spoglądam za okno

Deszcz

Pokrywa szybę

Niczym samotna łza

Spływająca po moim policzku.

Rozdarty od wewnątrz

Pytaniami, troskami, żalem.

Nie pojmuję dlaczego

Wszystko co bliskie zostało odebrane.

Moja bezsilność jest ode mnie silniejsza

Zamknięty w sobie

Nie oczekuję pomocy

Zostaję sam pośród nocy.

Nie to mówili mi prorocy…

Nigdy nie mam pomysłu na tytuł...

,,Bariera”

Wpatruję się w fale

Wzburzone, spienione

Wszystko zamiera…

Otacza mnie bariera.

Próbuję się uśmiechnąć,

Poznać marzeń czas

I widzieć – NAS.

Czym ona jest?

Nieśmiałością, zazdrością, miłością?

Chcę ją przekroczyć

Kruków niezliczone hordy - lecą w moją stronę.

Wbijają się we mnie

Ranią mnie…

Zamykam oczy

I wszystko znika.

TY

Sprawiasz, że się rozpada

Niszczysz to

Co mnie więzi

Uciekam

Poza barierę

Porzucając dumę

Hen daleko.

Być uwięzionym...

,,W klatce’’

Jestem

Skąpany w księżycu

Pośród zachmurzonego nieba…

Wiele mi trzeba,

Jednak ja nie wzniosę się ponad chmury.

Zamknięty w klatce życia

Nie mogę rozwinąć skrzydeł.

Zapominam, że je mam.

Wyrywam się, próbuję uciec

Nadaremno jest mój wysiłek

Marzenia uciekły,

Nie zdołałem ich spotkać,

Chwycić za rękę.

Teraz posiadam tylko udrękę,

Smutną kurtynę rzeczywistości

Kończy się moje przedstawienie,

Pozbyłem się radości

I nigdy nie zaznałem młodości…

Dokąd idziemy...?

,,Quo vadis?’’

Dokąd idziesz

Samotna istoto?

Dlaczego skąpana w ciemności

Mnie opuszczasz?

Nie doceniasz niczego

Czego Ci ofiarowałem

Nie chciałaś niczego

Słodkiej woni kwiatów

Mojego uśmiechu

Radosnego śpiewu ptaków…

Ty wciąż kiwałaś głową

Niezadowolona.

Opuszczasz mnie

Zrób coś dla mnie

Zamknij oczy

na chwilę

i powiedz

czy wiesz czego nie potrafisz docenić.

ZNIKNIJ!

Wszystko, co mnie nurtuje...

,,Strach’’

Siedzę,

Rozprawiam nad tym

Co czynię źle,

Bo swoich wad pokonać nie potrafię…

Przychodzi do mnie obłęd

Na herbatkę,

A tuż za nim wina przybywa

Na dłuższy czas.

Ciągle

Pukanie się rozchodzi

Puk puk

Stuk stuk

Jednak ja nie mam odwagi drzwi otworzyć

Chowam się za swoimi błędami

Nie wiem kto czeka na mnie za drzwiami…

Przemijam

I to właśnie sprawia, że umieram

Bo strach mnie wypełnił…